22 zeby

aaa4 · Nowicjusz

-Nie mozesz tego zignorowac, Fife - zawolal Steen. Spojrzal na pozostalych. Oczy mial zwezone, a twarz blada i pelna napiecia. Nie usiadl. - Sluchajcie. Powiedzial, ze jego agenci znalezli kartoteki w gabinecie lekarza. Mowil, iz lekarz zginal w wypadku potem, jak stwierdzil, ze kosmoanalityk jest ofiara uzycia psychosondy. Ze zamordowal go X, aby ukryc tozsamosc kosmoanalityka. Tak powiedzial. Spytajcie go. Spytajcie, czy tego nie powiedzial.

-A jesli powiedzialem? - zainteresowal sie Fife.

-To zapytajcie go, skad wzial kartoteki lekarza, ktory umarl i zostal pochowany kilka miesiecy temu. A moze Fife mial je przez caly czas?! Autentycznie!

-Bzdury - rzekl Fife. - Mozemy tak tracic czas w nieskonczonosc. Inny lekarz przejal praktyke zabitego i jego kartoteki. Czy ktos sadzi, ze karty pacjentow niszczy sie po smierci lekarza?

-Nie, oczywiscie, ze nie - powiedzial Abel.

Steen zajaknal sie i usiadl.

-No i co dalej? - zapytal Fife. - Czy ktorys z was ma jeszcze cos do powiedzenia. Kolejne oskarzenia? Dalsze sugestie?

Mowil cicho. Ton jego glosu zdradzal rozgoryczenie.

-No coz - odparl Abel. - Steen powiedzial swoje i przejdzmy do nastepnego punktu. Junz i ja przybylismy tu w innej sprawie. Chcielibysmy zobaczyc kosmoanalityka.

Dlonie Fife'a spoczywaly na blacie biurka. Teraz podniosl je i mocno scisnal krawedz. Sciagnal czarne brwi i powiedzial:

-Zatrzymalismy czlowieka z zaburzeniami umyslowymi, ktory podaje sie za kosmoanalityka. Kaze go tu sprowadzic!

Valonie March nigdy, przenigdy nawet nie snilo sie, ze moga istniec takie wspanialosci. Przez caly dzien, od kiedy wyladowali na planecie Sark, wszystko wydawalo jej sie wprost cudowne. Nawet wiezienne cele, w ktorych umieszczono osobno ja i Rika, zdawala sie spowijac jakas aura niezwyklosci. Woda tryskala z dziury w rurze za pocisnieciem guzika. Cieplo buchalo ze sciany, chociaz powietrze na zewnatrz bylo chlodniejsze niz kiedykolwiek na Florinie. I kazdy, kto do niej mowil, mial na sobie takie piekne stroje.

Przechodzila przez pokoje, w ktorych bylo mnostwo najrozniejszych rzeczy, jakich jeszcze nigdy nie widziala. Ten byl wiekszy od innych, ale prawie pusty. Bylo w nim jednak wiecej osob. Byl powaznie wygladajacy mezczyzna za biurkiem i znacznie starszy, pomarszczony mezczyzna w fotelu, a takze trzej inni...

Jednym z nich byl Mieszczanin!

Rzucila sie do niego.

-Mieszczaninie! Mieszczaninie! [link widoczny dla zalogowanych]

Ale jego tam nie bylo! Wstal i machnal reka.

-Cofnij sie, Lona. Cofnij sie!

Przeszla przez niego. Chciala chwycic go za rekaw, ale odsunal sie. Skoczyla, potknela sie i znowu przeszla przez niego. Na moment zaparlo jej dech. Mieszczanin odwrocil sie, ponownie stajac twarza do dziewczyny, ale Valona patrzyla juz tylko na swoje nogi.

Obie przechodzily przez masywna drewniana porecz fotela, na ktorym siedzial Mieszczanin. Widziala ja wyraznie, jej kolor i ksztalt. Otaczala jej nogi, choc Valona wcale tego nie czula. Dziewczyna wyciagnela drzaca dlon i jej palce zapadly sie w obicie, ktorego rowniez nie poczula. Dalej widziala swoja dlon.

Valona wrzasnela i upadla, zdazywszy jeszcze zobaczyc, jak Mieszczanin odruchowo wyciaga do niej rece, przez ktore przeleciala jak przez powietrze.

Znow siedziala na fotelu. Rik mocno [link widoczny dla zalogowanych]
trzymal ja za reke, a starzec o pomarszczonej twarzy pochylal sie nad nia.

-Nie boj sie, moja droga - mowil. - To tylko obraz. No wiesz, jak fotografia.

Valona rozejrzala sie. Mieszczanin nadal tam siedzial. Nie patrzyl na nia. Wskazala palcem.